Met groep 6 denken we na over een Vos die een Gans ging opeten uit “allemaal praatjes” van Geert de Kockere. De groep denkt na over algemeenheden, wetten van de natuur, waarnemingen en uitzonderingen, en wat een belofte waard is.
“Maar hij deed alsof. Want hij had al een gans opgegeten. De vos wilde de gans opeten, maar hij probeerde te zeggen dat hij de gans niet wou opeten. Die vos heeft een gans gezien en die gans dacht dat die vos hem wilde opeten, maar de vos zei dat hij dat niet wou. De gans ging zeggen “geen stap verder” “vossen eten ganzen” “Maar ik niet” zeide vos. Gans zegt dan “Tuurlijk wel want je bent een vos” “Dat is normaal” Aan het eind dacht de vos “waarom heb ik hem niet opgegeten, nu heb ik honger”
De groep stelt vragen over het verhaal waarvan we uiteindelijk een kwartet spel gaan maken: We oefenen in het stellen van meningsvragen, filosofische vragen en weet-vragen.
Filosofische en overige vragen:
waarom kwam die vos uit een enveloppe?
“Waarom wil de vos de gans niet opeten? Waarom kwam die vos uit een enveloppe? Waarom deed die vos zo raar? Waarom ging die vos die gans niet meteen opeten? Waarom ging de vos niet denken van de gans “dit zou een lekker ontbijtje zijn? Waarom ging de gans niet wegrennen? Waarom ging de vos naar de gans? Waarom is de vos altijd oranje in een tekening en in het echt niet”
Meningsvragen:
Vind jij Belgisch een mooie taal? Vind jij de vos en de gans lief? Vind jij de tekening mooi?
Weetvragen:
Is de vos de postbode? Is dit boek getekend? Welke taal is het?
We gaan verder met de vraag:
Waarom is de vos altijd oranje in een tekening en in het echt niet?”
“Omdat het bij het boek gewoon fantasie is , want een vos kan ook niet echt praten. In het echt zijn vossen ook oranje. Misschien doet de schrijver het omdat het zijn lievelingskleur is. Vossen zijn in het echt ook oranje, dat heb ik zelf gezien in het bos. Er zijn toch ook oranje vogels. Sommige vossen zijn oranje, maar niet alle vossen, er zijn ook witte vossen of andere kleuren .”
Filosofieles ontworpen in opdracht van Stichting Rotterdam Vakmanstad in samenwerking met Mirjam Pooster